Πληροφορίες ψηφιοποίησης

Πληροφορίες για την ψηφιοποίηση κασετών ήχου, μπομπινών ήχου, δίσκων βινυλίου και MiniDiscs

Μολονότι η ψηφιοποίηση μπορεί να γίνει με χρήση οικιακού εξοπλισμού, το αποτέλεσμα που προκύπτει έπειτα από την ψηφιοποίηση με επαγγελματικά τεχνολογικά μέσα διαφέρει, ωστόσο, σημαντικά. Στην Office Support, στην προσπάθειά μας να παίρνουμε το καλύτερο αποτέλεσμα κάθε φορά, δοκιμάζουμε συνεχώς διαφορετικές μεθόδους ψηφιοποίησης και εντάσσουμε νέες διαδικασίες/εξοπλισμό/λογισμικό στις προσφερόμενες υπηρεσίες μας.

Από το 2004, που δραστηριοποιούμαστε στον κλάδο, μουσεία, εταιρίες, πολιτιστικοί σύλλογοι και ιδιώτες μάς εμπιστεύονται να ψηφιοποιήσουμε τις σημαντικές μνήμες του παρελθόντος τους, γεγονός που μας ώθησε στο να πιστοποιηθούμε κατά ISO και για τις συγκεκριμένες υπηρεσίες.

Στην Office Support, ανάλογα με τον τύπο του υλικού, εφαρμόζουμε διαφορετική τεχνική ψηφιοποίησης, έτσι ώστε ολόκληρη η πληροφορία να μεταφερθεί στο ψηφιακό αρχείο. Ας μην ξεχνάμε πως ο χρόνος δρα επιβαρυντικά όσον αφορά την ποιότητα του περιεχομένου των βιντεοκασετών, γεγονός που καθιστά αναγκαία την επιλογή της βέλτιστης τεχνικής ψηφιοποίησης.

Αν κάποτε έρθει η στιγμή να ψηφιοποιήσετε το αρχείο σας, μη σκεφθείτε τίποτα λιγότερο από το καλύτερο. Διατηρήστε τις αναμνήσεις σας το ίδιο όμορφες, λαμπερές και σημαντικές όπως τότε που τις δημιουργούσατε.

Κατηγορίες αποθήκευσης ηχητικού υλικού

Οι κασέτες ήχου ήταν η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη μορφή αποθήκευσης. Υπήρχαν σε διάφορες χωρητικότητες (46, 60, 74, 90 και 120 λεπτών) και παρείχαν διαφορετικές επιλογές ως προς την ποιότητα της μαγνητικής ταινίας (ferric, chrome, chrome equivalent, ferrichrome, metal). Αλλά και οι μικρότερες σε μέγεθος δημοσιογραφικές κασέτες (mini tapes) χρησιμοποιούνταν τόσο στα μικρά κασετόφωνα ηχογραφήσεων όσο και στους αυτόματους τηλεφωνητές για την καταγραφή του μηνύματος υποδοχής αλλά και των εισερχομένων κλήσεων.

Μία άλλη μορφή αποθήκευσης αρχείων ήχου ήταν και οι μπομπίνες ήχου. Στις μπομπίνες ήχου μπορούσαν να εγγραφούν και στις δύο κατευθύνσεις μέχρι τέσσερα ξεχωριστά μονοφωνικά αρχεία ή έως 2 ξεχωριστά στερεοφωνικά αρχεία. Όπως και οι κασέτες ήχου, έτσι και οι μπομπίνες είχαν διαφορές ως προς την ποιότητα και τη διάρκεια της μαγνητικής ταινίας, ενώ για την εγγραφή τους χρησιμοποιούνταν συνήθως δύο ταχύτητες, 3,75 ips και 7,50 ips (inch per second). Ορισμένα μπομπινόφωνα, ωστόσο, πραγματοποιούσαν την εγγραφή σε μία πιο αργή ταχύτητα (1,785 ips). Οι πιο συνηθισμένες διαστάσεις καρουλιών μπομπίνας ήταν 5 και 7 ιντσών (περίπου 13 και 18 εκατοστών), αν και υπήρχαν και μεγαλύτερες (κυρίως για ηχογραφήσεις σε studio).

Τέλος, μία ξεχωριστή κατηγορία, κυρίως γιατί η μέθοδος αποθήκευσης δεν αφορά την αναλογική εγγραφή σε μαγνητική ταινία, είναι οι δισκέτες MiniDisc, όπου πλέον η εγγραφή είναι ψηφιακή, καθώς και τα βινύλια, όπου η αναπαραγωγή του ήχου προερχόταν από τη μετατροπή της ταλάντωσης της βελόνας σε ασθενές ηλεκτρικό σήμα, αναλογικής μορφής.